Ken je dat? Die geur?

Ik moest vandaag zoals gewoonlijk weer werken achter de kassa. Na een tijdje word ik een soort van kassa-robot en gaat alles automatisch. Op een gegeven moment hoor je dat 'gebleep' ook niet meer en gaat alles op dezelfde manier: ''Goedemiddag, Spaart u koopzegels?, Voor het pakket?, Wilt u de bon mee? Tot ziens!'' Soms krijg ik een kortsluiting, dan vraag ik perongeluk of ze de bon mee willen nemen in plaats van of ze nou wel of geen zegels sparen. Het 'kijken' wordt ook automatisch. Wij hebben nog smalle spiegels hangen aan het plafond en eentje op mijn kassa, zo kan ik kijken wat er nog in de winkelwagens zit en/of ze een krat bier bij zich hebben. Maar vandaag zat ik achter een kassa zonder spiegel, kassa 1. Spiegel is gevallen gebroken, mijn kassa is dus blijkbaar gesloopt door een klant die driftig aankwam racen met haar wagen om als eerst aan de beurt te zijn. En daardoor was het houdertje van de spiegel al losjes en een dag of twee erna is het gebroken door een van onze andere cassières wat toen moest werken. Vraag me af wie er nou zeven jaar ongeluk zal krijgen.. Mijn oog viel steeds op het spiegeltje dat daar niet eens stond, niet eens d;r aan vastzat. Mijn oog viel erop. Maargoed, terwijl ik luisterde naar Toto- Africa, kwam er een klant aan. Ze kwam heel zachtjes vooruit, het was een mooi gezicht. Alsof ze langzaam over ijs gleed, heel sierlijk en geleidelijk. Sierlijk. Het was een oud mevrouwtje en had drie pakken melk bijzich. Melk van 1,5 Liter.
En  toen dacht ik aan de tijden, wanneer ik nog zo klein was. Iets kleiner en jonger. Toen ik nog vier was, of misschien wel vijf. De tijden dat wij in een kringetje zaten, elke pauze en onze jufvrouw onze bekertjes met melf, yoki en/of chocolademelk één voor één opende. Wij zongen altijd eerst een liedje, een ''eet smakelijk'' liedje. En daarna zeiden wij in een koor: ''Eet smakelijk''. En dronken we zo onze melk, yoki en/of chocolademelk op.
Ken je dat? Die geur, van elke bekertje vol met melk, yoki en/of chocolademelk. Het rook zo anders..
Het is heel lang geleden voor mij dat ik zo even gewoon een bekertje melk opdronk. Lang geleden. Drink wel koffie met melk of chocolademelk maar niet zomaar melk in een bekertje.. Die geur, nog nooit heeft het zo geroken als toen. Als in groep 1. Dat geur.. het is eigenlijk onbeschrijfelijk. Zo intenst, zo intiem, zo mooi. En misschien ook wel bijzonder.. Diezelfde geur rook ik ineens achter mijn kassa. Toen dat mevrouwtje sierlijk aankwam glijden op de denkbare, fantasie ijs met haar 1,5 Liter melk. 't Zelfde geur rook ik, van jaren geleden. Lang geleden. Zó lang gelden. Het was apart en bezorgde mij eens fijn gevoel. Iets van vroeger, iets wat altijd van mij zal blijven. Iets wat verandert als je ouder wordt, al ben ik nog maar 17 en leg ik mijn ladder tegen mijn 18elevensjaar. Zoveel jaren geleden, zo lang geleden. Terug.
JA, ik ging terug in de tijd en had niet eens een tijdmachine nodig zoals Dio dat ook zegt. Ja, absoluut ik houd niet van dat soort muziek en ook niet van dio.
Het was een raar maar fijne dag. Het was zo geurig, melkgeur. Zo groep 1.

Het was een kleinere ik. En nee, ik heb geen zin in melk nou.

Zelfs melk baant zich een weg door de menigte. Menigte der gras, der natuur.